หัวใจสำคัญของการออกรอบ (ตีกอล์ฟ)

หัวใจสำคัญของการออกรอบ (ตีกอล์ฟ)

หัวใจสำคัญของการออกรอบ (ตีกอล์ฟ) พรีช็อตรูทีน 1. หาทิศทาง ว่าจะเล่นไปในทิศทางใด 2. ซ้อมหาน้ำหนัก จังหวะ การมองย้ำหาจุดมาร์คหน้าลูก 3. หาจุดมาร์คหน้าลูก เลยลูกไปสัก 3 - 5 ฟุต 4. เข้าจรด ให้หน้าไม้ตั้งไปทางมาร์คหน้าลูกที่กำหนดไว้นั้น ตั้งสมาธิสักครู่ โดยมีจินตนาการว่าลูกจะเคลื่อนที่ไปอย่างไร 5. ตีไปด้วยความรู้สึกมั่นใจ รวมเป็นหนึ่งทั้งกายและใจ ทีออฟ 1. ต้องเลือกบริเวณที่เวลาเข้ายืนแอ็ดเดรสและสะวิงออกไปเรามั่นใจว่าทำเลตรงนั้นทำให้เรายืนสบายที่สุด มั่นใจที่สุด และไลน์ของลูกทำให้นำหน้าไม้เข้าปะทะได้ดีที่สุด ซึ่งแปลว่าพื้นต้องราบเรียบเสมอกัน ตำแหน่งปักทีตั้งลูกไลน์ดี 2. เลือกตำแหน่งตั้งลูกที่ทำให้เส้นทางที่ลูกเดินทางเข้าหาเป้าหมาย ผ่านอุปสรรคให้น้อยที่สุด 3. เลือกไม้อันที่มั่นใจที่สุด ตีดีที่สุด ซึ่งอาจจะไม่ใช่หัวไม้ 1 ก็ได้ 4. คิดถึงกุญแจของวงสะวิง (swing thought) เพียงอย่างเดียว อย่าคิดเยอะ จะทำให้เครียดและกังวล 5. ก่อนเริ่มต้นแบ็กสะวิงให้ขยับมือ (waggle) สามสี่ครั้ง เพื่อให้มือ-แขนไม่เครียด ไม่เกร็ง การวางหัวไม้กับพื้นที่หลังลูกตอนจดแอ็ดเดรสนิ่งนานเกิน 5 วินาที จะทำให้กล้ามแขนเกร็งทั้งแขน วงสะวิง จะไม่ไหลลื่น 6. สวิงสบายๆ เผื่อเหล็ก 1 เบอร์ "ทุกชอทที่แอพโพรชและทีออฟพาร์ 3" การสวิงสบายๆ จะช่วยให้ไม่เกร็ง ทำให้กล้ามเนื้อสามารถทำงานได้อย่าง เป็นธรรมชาติตามที่ซ้อมมา วงสวิงที่ควรจำ (สำหรับมือใหม่) - ก่อนจะขึ้นไม้ให้นึกว่า จะต้องหมุนไหล่ซ้ายมาอยู่เหนือเท้าขวา ซึ่งจะทำให้เกิดขดเกลียว ของกล้ามเนื้อ ระหว่างไหล่กับเอว และแผ่นหลังจะหันเข้าหาเป้าหมาย - เริ่มด้วยการจับกริพให้ Strong เล็กน้อย แรงบีบกริพเบา (Firm แต่ไม่แน่น) - จับกริพให้สั้นลง - การตีหัวไม้ 1 ตีออกจากแท่นที อย่ากำด้ามไม้กอล์ฟจนแน่น ลากหัวไม้ให้เลียดยอดหญ้าช้า ๆ ออกไปประมาณ 15 - 18 นิ้ว เพื่อให้ไหล่ซ้ายหมุนห่างจากลูก - การตีหัวไม้ 1. เลิกกลัว..จับกริฟสบาย ๆ (แต่ให้ถูกวิธี) confirm แต่ relax รับรองไม้ไม่หลุดมื 2. ลากหัวไม้ให้ยาวขึ้น (ช้า ๆ ) ขอยำว่าลาก......แล้วสวิงผ่านสบาย ๆ ยันข้าซ้ายให้อยู่ หน้านิ่ง แล้วพยายามให้ไหล่ขวาล้วงผ่านคาง (ส่ง) บิดสะโพกตาม 3. อย่าเน้นตีไกลเป็นอันขาด ตีให้แค่พอโดนแต่จังหวะตี   - ลากหัวไม้เลียดพื้นออกไปยาว ๆ ช้า ๆ เริ่มด้วยการใช้มือซ้ายผลักไปทางขวาพร้อมหมุนไหล่ซ้ายตามไปเป็นจังหวะนุ่มนวล และถ่ายน้ำหนักไปเท้าขวา นับเป็นจุดเริ่มต้นสวิงของหัวไม้ที่สมบูรณ์ - แขนซ้ายเหยียดตรง - ควรเล็งลูกด้วยความตั้งใจขณะขึ้นไม้อย่างบรรจง ทิ้งน้ำหนักตัวลงไปบนเท้าขวา ขณะลากไม้ออกห่างไปด้านหลังลูก ช่วง 6 นิ้วแรกของการขึ้นไม้เป็นจุดที่สำคัญที่สุดของการสวิง ซึ่งจะช่วยให้ท่านมีการทรงตัวดีตลอดวงสวิง - สวิงด้วยความรู้สึกว่าคุณกำลัง โยนหัวไม้ผ่านลูก พร้อมด้วยความเกร็งของกล้ามเนื้อที่น้อยที่สุด - การจับกริปโดยเฉพาะมือซ้ายให้เบาขึ้น พยายามลากไม้ออกไปตรง ๆ ตามเส้นเป้าหมายให้ไกลที่สุด โดยไม่หักข้อและ ข้อศอกไม่ห่างจากลำตัวมากไปกว่าตอนยืนจด จนลากไปไม่ได้แล้วถึงจะเริ่มหักข้อมือ - บ่อยครั้งที่ปัญหาหน้าไม้ปิดนี้มักเริ่มตั้งแต่การลากไม้ขึ้นจากลูก (Takeaway) เพราะฉะนั้นคุณควรฝึกขยับข้อมือขยับไม้ไปมาที่หลังลูกหรือเหนือลูกก่อนตี ให้แน่ใจว่าคุณสามารถเปิดหน้าไม้ในช่วงหนึ่งฟุตถึงสองฟุตแรกของการแบ็คสวิง  เทคนิคการตีหัวไม้ 1 การขึ้นไม้ แบ๊คสวิง ควรทำให้หน้าอก มือ และตำแหน่งไม้เคลื่อนที่ไปด้านขวาพร้อม ๆ กัน และให้เชื่อมต่อไปในแนวเดียวกัน อย่าพยายามลากไม้ด้วยแขนเพียงอย่างเดียว เพราะจะทำให้การหมุนตัวไม่ดีพอ เมื่อหมุนตัวแล้ว ให้มีการหักข้อมือขึ้น โดยให้ตำแหน่งของแขนซ้ายขนานกับพื้นและตั้งฉากกับตำแหน่งของก้าน เพื่อให้ตำแหน่งของก้านไม้เคลื่อนที่เข้าหาตำแหน่งของหัวไหล่ขวา ไม่ควรให้ก้านไม้แบนราบจนเกินไป เพราะจำทำให้ตัวยืดขึ้น หรือตั้งเกินไปขณะลงไม้ อาจจะทำให้หัวไม้ทุบลงหาพื้นได้ก่อน เมื่อขึ้นไม้และหมุน จนตำแหน่งมือเริ่มเลยตำแหน่งขาขวาแล้ว ให้หักข้อมือขึ้น จากนั้นให้ขึ้นไม้ไปจนถึงจุดสูงสุดของวงสวิง ด้วยการหมุนลำตัวขึ้นเล็กน้อย ตำแหน่งของไหล่ซ้ายจะอยู่ทางขวาของลูก เพื่อสร้างให้ตัวเป็นเกลียว ง่ายต่อการสวิง โดยไม่ต้องเพิ่มแรงมากขึ้น การลงไม้ จังหวะที่ลงไม้ อย่าเพิ่งหมุนลำตัวเข้าหาลูก แต่ให้ปล่อยแขน มือและไม้ลงมาก่อน สังเกตว่า ตำแหน่งของกริปจะชี้เข้าหาพื้น น้ำหนักที่ถ่ายมาด้านซ้ายเกิดจากการดันสะโพกมาด้านซ้าย แต่ต้องไม่ล้ำแนวลูกจนเกินไป ทำ 2 อย่างนี้พร้อม ๆ กัน จากนั้นให้พลิกข้อมือเข้าหาลูก โดยให้ตำแหน่งของนิ้วโป้งซ้ายชี้เข้าหาลูก ซึ่งจะทำให้หน้าไม้ตรงกับลูก และทิศทางตรงไปยังเป้าหมาย - การไดร์ฟออกจากแท่น ทีออฟ ต้องคิดสวิงเสยขึ้น เพราะลูกอยู่บน T ก่อนที่หัวไม้จะปะทะลูกกอล์ฟ ขาซ้าย ซีกซ้าย ต้องยันรับไว้ และดึงลำตัวส่วนบนไว้หลังลูก เพื่อให้เกิดแรงปะทะสูงสุด ยิ่งเหวี่ยงออกไปแรงเท่าไหร่ ยิ่งต้องดึงกลับมากเท่านั้น เหมือนการ ชักคะเย่อ และต้องเหยียดแขนขวา ส่งตามให้สุด เพื่อส่งพลังเข้าไปในแรงเหวี่ยงมากขึ้น เหมือนการที่เราต้องการขว้าง อะไรซักอย่างให้ไกลๆ นั่เอง ลูกสั้น รอบกรีนชิพ1. ศรีษะอยู่ด้านซ้ายหน้าลูก 2. น้ำหนักตัวค่อนมาทางซ้าย 3. ก้านไม้อยู่หน้าลูก 4. จับไม้ให้สั้นลง มืออยู่ล้ำนำหน้าลูก 5. ตำแหน่งลูกค่อนมาทางเท้าขวา 6. ยืนเปิดไปทางซ้ายประมาณ 5-10 องศา 7. ย่อเข่าเล็กน้อย 8. เอนลำตัวช่วงบนไปข้างหน้าตรงส่วนสะโพก โดยให้หลัง, คอ และศรีษะอยู่ในแนวค่อนข้างตรง สวิงไม้ขึ้นในมุมชันด้วยแขนและไหล่ โดยใช้ข้อมือให้น้อยที่สุด และรักษาน้ำหนักให้อยู่คงที่ ที่เท้าซ้าย หมุนลำตัวเข้าหาเป้าหมายแล้วสวิงไม้ลงผ่านลูกในมุมชัน จบสวิงด้วยข้อมือซ้ายที่มั่นคงไม่หักพับ Chip ตัวใกล้กับเหล็กนิดนึง ยืนเปิดเล็กน้อย เพื่อเป็นการง่ายแก่การควบคุมหน้าเหล็กเวลาส่งลูกออกไป มือนั้นอยู่หน้าของลูก ส่วนน้ำหนักตัวค่อนไปขาซ้าย แล้วเลื่อนลูกค่อนไปทางด้านหลัง (ของคนถนัดขวา) (อาจจะจับไม้ต่ำกว่าปกติ ถ้าจำเป็น) ยกไม้ขึ้นโดยที่ไม่หักข้อมือ ไปจนจบโดยไม่หักข้อมืออีกเช่นเดียวกัน ตีแบบลูกตุ้มนาฬิกา ด้วยการลากเหล็กขึ้นลงในจังหวะเดียวกันหมด โดยให้ไม้นั้นกระทบลูกผ่านไป ผลที่ได้คือ จะทำให้ลูกนั้นพุ่งต่ำมี สปินน้อย และ กลิ้งไกลกว่า. - ชิพ... ศีรษะต้องนิ่ง สิ่งหนึ่งที่จะทำให้ทิศทางของลูกเปลี่ยนไปคือ การโยกศีรษะ ทำให้จุดแกนของร่างกายเปลี่ยนไป ดังนั้นการเล่นลูกชิพให้ได้ผลจะต้องรักษาศีรษะให้คงที่ตลอดการชิพ ลูกชิพข้างกรีนที่ถูกต้อง แบ๊คสวิงต้องสั้น ฟอลโลว์ ธรูต้องยาว ลูกพิช - การจรดลูกเริ่มจากการยืนให้น้ำหนักตกลงบนเท้าซ้าย มากกว่าเท้าขวาเล็กน้อย - มือและศีรษะอยู่หน้าลูกเล็กน้อยเช่นกัน - ตำแหน่งของลูกกอล์ฟอยู่กึ่งกลางระหว่างเท้าทั้งสองข้าง - สวิงไม้ด้วยแขนและลำตัว ขึ้นและลงในมุมที่ค่อนข้างชันโดยปล่อยให้ข้อมือหักเล็กน้อย เหล็กที่ใช้ในการเล่นลูกพิชคือ พิชชิ่งเวดจ์ และแซนเวดจ์ - ปัจจัยสำคัญของการตีลูกพิชคือ การสวิงไม้ในแนวที่ถูกต้อง ก้านไม้ควรชี้ไปที่แนว ของเส้นเป้าหมายทั้งขาขึ้นและขาลงไม้ สวิงไม้ด้วยแขนและไหล่ ขึ้นในมุมชัน โดยปล่อยให้ข้อมือหักเล็กน้อย หมุนลำตัวกลับมายืนที่เท้าซ้าย แล้วสวิงไม้ลงในมุมชัน ผ่านลูกมาจบสวิงในระดับสูงเท่ากับขาขึ้นไม้ Pitch ยืนจรดเหมือนกับ Chip เลยครับ (ยืนเปิดเล็กน้อย น้ำหนักค่อนไปทางซ้าย ของคนถนัดขวา อาจจะจับไม้ต่ำกว่าปกติ ถ้าจำเป็น) แต่ตอนขึ้นไม้ นั้นต้องหักข้อมือ และตอนจบก็หักข้อมืออีกเช่นเดียวกัน เพื่อที่จะทำให้ลูกนั้น ลอยโด่ง มีสปินมาก ตกแล้วกลิ้งน้อย..หรืออาจจะหยุดเลยก็ได้.. แต่ที่สำคัญต้องเวลาจังหวะให้ดี...อย่าไปเร่งตอนลงเหล็กอย่างเด็ดขาด เพราะจะทำให้วงนั้นไม่ราบรื่น ถ้าไม่ตีพื้นก่อน ก็ท็อบลูก หรือกะน้ำหนักไม่ถูก และตีไม่ได้ระยะที่ต้องการ เราเป็นคนสวิงๆให้นุ่มนวลเป็นจังหวะเดียวกันตลอด ตั้งแต่ขึ้นยันจบวง แล้วให้เหล็กนั้นทำหน้าที่ของมันไป.... - สิ่งสำคัญในการเล่นลูกสั้นรอบกรีน คือความรู้สึกของการประมาณน้ำหนักในการสวิง และทิศทางในการเล็งเป้าหมายให้ลูกกอล์ฟตกแล้ววิ่งเข้าหาหลุมหรือธงตามที่ต้องการ นอกจากนี้ยังต้องทราบถึงความเร็วของลูกกอล์ฟในการวิ่งบนผิวกรีนด้วย เพื่อนำมาวางแผนการเล่นและเลือกใช้อุปกรณ์ให้เหมาะสม ไม่ว่าจะเป็นเหล็กสั้น พิชชิ่งเวดจ์ แซนด์เวดจ์ ล็อบเวดจ์ หรือแม้แต่การใช้พัตเตอร์พัตจากนอกกรีน. เบสิคการระเบิดทราย 1. ต้องเปิดหน้าเหล็กให้หงายก่อนจับกริพ และให้หน้าเหล็กชี้ไปที่เป้าหมาย 2. ยืนเปิดคือให้เท้าซ้ายต่ำกว่าเท้าขวาเล็กน้อย เพื่อบังคับให้สวิงจากนอกเข้าใน 3. ตำแหน่งลูกให้วางค่อนไปทางซ้าย อย่าวางกลางหรือหลังเพราะจะกลายเป็นสับลงมา 4. เวลาจรด น้ำหนักตัวจะต้องไปทางเท้าซ้ายให้มากๆ เพื่อป้องกันตัวโยก ช่วงล่างต้องนิ่งเวลาสวิง 5. ขึ้นสวิงไปตามแนวลำตัว อย่าลากไม้เข้าด้านในเด็ดขาด 6. เวลาแบ็คสวิงให้หักข้อมือขึ้น แล้วง้างเอาไว้ อย่ารีบตีลงมา 7. เวลาดาวน์สวิงให้หมุนไหล่ซ้ายกลับ อย่าให้มีความรู้สึกที่ใช้มือตี 8. รักษาหน้าเหล็กให้หงายไปตลอดทาง อย่าให้มือขวาคร่อมทับมือซ้าย 9. สวิงด้วยจังหวะที่นิ่มนวล อย่ารีบ คิดว่า ตีทรายดันลูกขึ้น การตีลูกในบ่อทราย ลูกที่ตีจากทรายเป็นลูกที่ต้องใช้ซ้ายตีมากกว่าขวา แต่นักกอล์ฟส่วนมากพยายามใช้ขวาตีอัด เป้าหมายในการตีลูกจากทราย ก่อนตีสวิงลมก่อนได้ แต่ห้ามถูกทราย เพราะจะเสียแต้มให้ยืนเปิดมาก ๆ ต้องตีจากนอกเข้าใน ถ้าทรายไม่เปียกหรือแน่นจนแข็ง ให้หักข้อมือขึ้นให้เร็วและตีลงไปใต้ลูก ห่างจากทรายประมาณหนึ่งนิ้วก็พอ ทรายเปียกใช้เหล็ก 9 ถ้าทรายใน BUNKER เปียก แนะนำให้ใช้เหล็ก-9 เพราะสันของหัวเหล็กคมกว่า ทำให้ขุดเข้าไปในทรายเปียกง่ายกว่า SAND WEDGE ที่มีสันหนา ซึ่งอาจจะกระดอนทรายไป TOP ลูกได้ ให้เล่นลูกห่างจากเท้าซ้ายไปทางขวามากว่าการเล่นลูกในทรายแห้งเล็กน้อย ยืนเปิด ยืนให้แคบตีหลังรูปประมาณ 1 นิ้ว ชอตนี้ต้องตีด้วยเวลาสะวิงชันเพื่อให้หัวเหล็กกัดทรายดังนั้นขอ ให้จับกริปโช้คดาวน์ลง 4 นิ้ว การจับไม้ให้สั้นจะบังคับให้ท่านนักกอล์ฟแบ็กสะวิงหักข้อมือทัน ทีเพื่อให้ได้วงสะวิงที่ชัน การตีในทรายต้องใช้เทคนิคพิเศษ การตีลูกจากทราย หน้าเหล็กต้องไม่กระทบลูก ให้ตีใต้ลูกหรือ หลังลูก 1 - 2 นิ้ว ทรายจะทำหน้าที่พาลูกขึ้นไปเอง ให้ยืนเปิด (เท้าซ้ายอยู่ต่ำกว่าเท้าขวา) มือทั้งสองอยู่หลังลูกจะช่วย ให้ตีหลังลูกได้ง่ายขึ้น เวลาจับกริ้พให้หมุนมือทั้งสองค่อนไปทางซ้ายมากกกว่าการจับกริ้พปกติเล็กน้อย ในแฟร์เวย์  ลูกที่ต่ำกว่าเท้า (ต้องเผื่อซ้าย) ลูกจะเลี้ยวจากซ้ายไปขวา ซึ่งท่านนักกอล์ฟจำเป็นต้องเผื่อทิศทางไปด้านซ้ายของเป้าหมายให้มากขึ้นกว่าเดิม ลูกอยู่สูงกว่าเท้า (ต้องเผื่อขวา) ให้เล็งไปทางขวาจุดเป้าหมายเล็กน้อย เพราะลูกกอล์ฟจะวิ่งไปลักษณะขวาไปซ้าย สวิงลม ก่อนเล่นลูกสั้นทุกครั้ง  จะทำสกอร์ให้ได้ดี ต้องเล่นด้วยสมอง วางแผนการเล่น. ก่อนตีทุกชอตวางแผนให้รอบคอบครบถ้วน เวลาตีผิดพลาดจะได้ไม่หงุดหงิด  ต้องมีสมาธิ ตีเบา ๆ ไม่เน้นตีไกล ก่อนตีทุกช็อตที่สำคัญ ขอให้สูดอากาศหายใจเข้าปอดมาก ๆ เทคนิคการพัตต์ กลยุทธการอ่านกรีนก่อนลงมือพัตต์ CURTIS STRANGE แนะนำไว้ 5 ขั้นตอนด้วยกันคือ มองตำแหน่งหลังลูกประมาณ 5 ฟุต เล็งตำแหน่งไปยังหลุม พิจารณาแนว SLOPE และแนวพัตต์ลูกให้แม่นยำ ยืน ณ ตำแหน่งระหว่างลูกกับหลุม มองตั้งฉากกับแนวเล็ง เพื่อพิจารณาว่ามี SLOPE มากน้อยเพียงใด (UPHILL OR DOWNHILL OR FLAT) มองจากตำแหน่งหลังหลุมไปยังลูก เพื่อยืนยันแนวพัตต์ให้มั่นใจ มองลักษณะของต้นหญ้า ดูว่าปลายใบหญ้าแทงไปในแนวใด เพราะจะมีผลต่อน้ำหนักและทิศทางวิ่งของลูก มองตำแหน่งหลังลูกไปยังหลุมอีกครั้ง สร้างภาพของแนวพัตต์ที่ชัดเจน เมื่อยืน ADDRESS ก่อนพัตต์ ซ้อมประมาณ 2 ครั้ง 3 เบสิคง่ายๆ ในการพัท 1. ท่ายืนและการจับกริป 2. การขึ้นไม้และสโตรกในการพัทควรจะทำให้หัวไม้พัทของเรา อยู่เลียดพื้นให้มากที่สุด ทั้งตอนลากไม้พัทขึ้น และเมื่อพัทลูกไปแล้ว ที่สำคัญ ควรจะพัทให้หัวไหล่ แขน และมือ ไปพร้อมๆกันหมด (รักษาสามเหลี่ยมให้คงที่) ไม่ให้พัทด้วยมือหรือแขนเพียงอย่างเดียว 3. ขึ้นสั้น ดันยาว ( Follow Through ) แบ้คสวิงให้น้อย แล้วจบการพัทให้ไม้ผ่านลูกมากกว่าระยะแบ้คสวิง หน้านิ่งโดยเฉพาะเวลาพัทลูกขึ้น ท่านทราบไหมว่าท่านพัทลูกสั้นๆ ไม่ลงนับครั้งไม่ถ้วนเพียงเพราะหน้าท่านไม่นิ่งเท่านั้น? ถ้าท่านมีปัญหาชอบผลของลูกดังกล่าว ท่านต้องลองพยายามใหม่ โดยไม่หันหน้าไปไหนเลยจนกว่าท่านแน่ใจว่าลูกหยุดกลิ้งแล้วและส่วนมากท่านจะได้ยินและพอใจกับเสียงที่ลูกวิ่งหลุมดัง " พล็อก " พัทลูกโดยสัญชาตญาณ การพัทลูกสั้นๆ ( ตั้งแต่ 1-3 ฟุต ) แนะนำว่าให้พัทโดยสัญชาตญาณ อย่าจ้องนานเพราะจะเกิดการเกร็ง ทำให้ท่านแตะลูกเฉยๆ ให้คิดว่าต้องพัทลงแน่ พอจรดลูกแล้วก็พัทโผละไปเลย หากหลุมเอียงมากให้เผื่อแค่ปากในก็พอ ไม่ต้องเผื่อถึงนอกหลุม เพราะลูกสั้นมากๆ เวลาที่ลูกจะเลี้ยวเข้า LIE มีไม่มาก ฉะนั้นจึงไม่ต้องเผื่อมาก - การพัตต์ที่ถูกต้อง แขนซ้ายจะต้องไม่ยืด-ไม่หดตลอดการพัตต์ วิธีรักษาแขนซ้ายไม่ให้ยืด และไม่ให้หดทั้งตอนแบ็คสวิง ดาวน์สวิง และฟอลโลว์ ธรู ทำได้ด้วยการรักษามุมของข้อศอกซ้ายให้คงที่ตลอดวงสวิง ถ้ารักษามุมของข้อศอกซ้ายคงที่ จะบังคับให้แขนกับไหล่ทำงานเป็นชิ้นเดียวกันตลอดวงสวิง เส้นทางเดินของหน้าพัตเตอร์จะคงเส้นคงวาทุกครั้ง เหมือนการแกว่งของลูกตุ้มนาฬิกา - อย่าพยายามสโตรคพัตต์แบบกระแทก ถ้าให้ดียิ่งขึ้นเมื่อพัตต์เสร็จควรนับ 1-2-3 ในใจแล้วค่อยมองลูก จะทำให้ลูกวิ่งตรงเข้าหาหลุมอย่างมั่นคง - ควรจะคิดว่าจะต้องพัทให้เลยหลุมไปซัก 1 ฟุต (อย่าลืมว่า ถ้าพัทสั้น ลูกกอล์ฟไม่มีทางลงหลุม ถ้าพัทเลย ยังมีโอกาสลง)