การเล่นลูกสั้น

 

 

การเล่นลูกสั้นรอบกรีน

ถ้าระยะถึงธงมีที่พอที่จะให้ลูกตกและกลิ้งต่อ

       หากเป็นไปได้ต้องพยายามชิพให้ลูกตกเพียง 1/3 และวิ่งเสีย 2/3  ของระยะทางระหว่างลูกถึงธง

       ช้อทดังกล่าวควรจะใช้เหล็กที่มีหน้าไม้แหงนน้อย (เหล็กยาวขึ้น)  ลูกยิ่งใกล้กรีนยิ่งต้องใช้เหล็กหน้าแหงนน้อยลง 

       ให้นึกเสียก่อนว่าจะให้ลูกตกจุดไหนและวิ่งต่ออีกแค่ไหน  ลากหัวไม้ให้เลียดพื้นมากที่สุดเท่าที่จะทำได้อย่าหักข้อมือมากเกินไป

การชิพต่างสถานการณ์

       ลูกที่อยู่ห่างจากขอบกรีนตั้งแต่ 40 หลา ลงไป (40 yards or less)  ควรจะชิพลูกให้ตกในกรีนทุกครั้งเว้นเสียแต่ว่า  ธงปักอยู่ใกล้ขอบมากจริงๆ  ท่านอาจจะต้อง

ชิพให้ลูกตกขอบกรีนเล็กน้อย  เพื่อลดความเร็วของลูก

        สำหรับลูกที่อยู่ห่างกรีนน้อยกว่า  10  หลา  ท่านควรใช้เหล็ก 6 ยืนเปิด  น้ำหนักอยู่ทางซ้ายตลอดการสวิง  ด้วยแขนและหัวไหล่ 

ถ้าลูกยิ่งอยู่ไกลกรีนออกไป  ให้ใช้เหล็ก 8-10  ตามลำดับ  ความไกลของลูกที่จะชิพ 

ยืนสแควร์และให้จรดลูกอยู่ค่อนไปทางขวาเล็กน้อย

 

เตรียมการล่วงหน้าก่อนชิพทุกครั้ง

      เตรียมการล่วงหน้าและนึกไว้ในใจก่อนชิพลูกทุกครั้ง  ก่อนชิพทุกครั้งให้นึกในใจว่าจะให้ลูกตกที่ได้ดูเสียก่อนว่าลูกอยู่ใกล้กรีนมากน้อยแค่ไหน  ควรจะใช้เหล็กหน้าตั้งหรือ  หน้าแหงน  (move loft)  ลูกชิพที่ยิ่งไกลออกไปก็ให้ใช้ไม้ที่มีหน้าแหงนยิ่งมากขึ้น  ยิ่งใกล้กรีนยิ่งใช้หน้าแหงนน้อยลง  (less loft)  เพื่อให้ลูกตกแล้วไม่วิ่งไปด้านข้างเหมือนลูกโด่ง

 

ชิพเข้าเป้า

       เรื่องชิพเป็นเรื่องช่วยได้มากสำหรับนักกอล์ฟสมัครเล่นเพราะระดับมือสมัครเล่นมักจะดีขึ้นกรีนตามกำหนด (on  green in regulation)  ได้ด้วย  ฉะนั้นต้องอาศัยลูกชิพที่ถูกต้องและแม่นยำ  เพื่อทำให้แต้มน้อยลง  ขอย้ำอีกครั้งท่านต้องนึกไว้ในใจเสียก่อนว่าจะให้ลูกตกที่จุดไหนและวิ่งต่อเท่าไรในการชิพแต่ละครั้ง

 

ลูกชิพและพิทซ์เป็นลูกที่สำคัญยิ่ง

       ก่อนชิพหรือพิทช์ลูกทุกครั้งต้องพิจารณาเรื่องการจับ
กริ้พและการจรดลูกให้ถูกต้องและถี่ถ้วน  ไม่ต้องรีบร้อนลูกไม่วิ่งไปไหนจนกว่าท่านจะตี

      น้ำหนักต้องอยู่เท้าซ้ายตลอดการชิพ  แม้ว่าตอนสวิงขึ้น (back swing)  น้ำหนักก็ไม่ถ่ายกลับมาที่เท้าขวาเหมือนช้อทที่ตีเต็มสวิงมือทั้งสองต้องอยู่หน้าลูกตั้งแต่ตอนจรดลูกและหน้าไม้จะต้องสแควร์กับเป้า

       เวลาชิพลูกต้องสวิงให้สบายๆ  แต่หนักแน่น (easy but furm)  ในเมื่อเป็นลูกชิพหมายถึงเป็นลูกสั้นๆ  ฉะนั้นท่านต้องไม่งอแขนซ้ายหลังจากไม้กระทบลูกไปแล้ว

 การชิพต้องสแควร์

       ลูกชิพที่ห่างธงตั้งแต่ 5-15  หลาลงไป  และข้างหน้าไม่มีสิ่งกีดขวางควรชิพเหมือนกับการพัทลูกยาว  ฉะนั้นเรื่องกริ้พและการยืนจรดลูกในการชิพก็แล้วแต่ท่านจะถนัดเหมือนกับที่ท่านถนัดในการพัท

  การนึกภาพในใจจะช่วยในการชิพได้มาก

       การชิพเปรียบเสมือนกับการทอยลูกโดยไม่ต้องมีไม้ในมือ  ให้สมมุติว่าท่านทอยลูกใส่เป้า  ท่านจะพบว่าลูกที่ทอยได้ดีที่สุดคือลูกที่ทอยด้วยการแกว่งแขนออกไป  ให้ใช้ความรู้สึกดังกล่าวในการชิพจริงๆ  แล้วท่านจะประหลาดใจว่าท่านสามารถชิพใกล้ธงได้แทบทุกครั้ง

 

 การชิพข้อมือต้องยันตลอด

       ส่วนมากชิพไม่ถูกต้องเพราข้อมือหลวมเวลาไม้กระทบลูก  ทำให้เกิด Top  ลูกบ้าง

สิ่งที่สำคัญท่านต้องสวิงขึ้นให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้  ใช้แขนและหัวไหล่ในการสวิงแทนที่จะใช้ตัวช่วย  ข้อมือซ้ายต้องยันตลอดการสวิง  แม้กระทั่งตอนจบสวิงข้อมือก็ยังห้ามพับหรืองอ

 

      ชิพข้ามทราย

      ลูกที่ตีให้โด่งข้ามทรายและตกหยุดเป็นลูกที่ท่านต้องเผชิญเสมอในการเล่นกอล์ฟ

       ให้ใช้เหล็กเบอร์ 10  (Pitching Wedge)  จรดลูกให้มือทั้งสองอยู่หลังลูกเล็กน้อย  ส่วนตำแหน่งของลูกอยู่ตรงเส้นเท้าซ้าย  และยืนเท้าซ้ายเปิดเพื่อช่วยให้หน้าไม้แหงนตักลูกได้โด่งเต็มที่

      ให้หมุนมือทั้งสองไปทางซ้ายของกริ้พเล็กน้อย  เพื่อป้องกันไม่ให้ข้อมือพลิกขณะที่ไม้กระทบลูก

       หากท่านสามารถทำตามที่แนะ  ท่าจะพบว่าขณะที่ตีไม้ผ่านไปที่ลูก  จะเกิดไดวอทหน้าลูกทันที  ทำให้ลูกปั่นกลับ (back – spin)  และตกหยุด

 

ให้ลูกอยู่ใต้ธง

       ถ้าธงอยู่บนเนิน เวลาชิพลูกต้องพยายามวางแผนเสียก่อนว่าอย่าชิพเลยธง  เพราะพัทขึ้นง่ายกว่าพัทลง

 เวลาตีด้วยเหล็ก 10  (Wedgee)  ต้องใช้ข้อมือ

      หากท่านหักข้อมือขึ้น  และตีลงไปที่ลูกทันที  ลูกจะบินลอยสูงขึ้นกว่าปกติ  และตกหยุดแต่ต้องจำไว้ว่าข้อมือต้องยันขณะที่ไม้กระทบลูกเสมอ

 

พิทช์ลูกให้โด่ง (Lobpitch)

        เมื่อท่านต้องพิทช์ลูกข้ามหลุมทรายหรือสิ่งกีดขวางอย่างอื่นและธงอยู่ห่างออกไปอีกด้านหนึ่งของกรีนท่านจะทำอย่างไรจึงจะให้ลูกลอยสูง  ตกลงไปบนกรีนอย่างนิ่มนวลและยังวิ่งต่อได้อีก 2-3 ฟุต

       ให้เล่นลูกค่อนไปทางเท้าซ้าย (ลูกอยู่เลยเส้นเท้าซ้ายออกไปเล็กน้อย)  ยืนเปิดโช้คไม้ (ให้มือทั้งสองอยู่ห่างจากปลายกริ้พน้อยลง)  เปิดหน้าไม้ไปทางขวาของเป้า  สวิงขึ้นโดยใช้ข้อมือมากพอสมควร  ข้อศอกขวาให้ชิดลำตัวให้มาก  และสวิงผ่านไปที่ลูกจากในออกนอก (inside –out)

 

ใช้เหล็ก – 9 ตีลูกพันช์ (Ppnch)

       ในวันที่มีลมแรงและเมื่อท่านต้อการตีให้ลูกตกหยุด  การตีลูกพันช์ด้วยเหล็ก – 9 เป็นลูกที่ควรฝึกตีให้ได้ลูกพันช์เป็นลูกที่ลอยไม่สูง  เพื่อหลบลมและลูก  ปั่นกลับมาก (plenty of backspin) 

ตีข้ามหลุมทราย (BUN-KER) ด้วย SAND WEDGE

      บ่อยครั้งที่ท่านเจอปัญหาต้องตีข้ามหลุมทราย  และโดยเฉพาะเมื่อธงปักใกล้หลุมทรายไม่มีที่ให้ลู กวิ่ง 

       ในกรณีดังกล่าวเหล็กที่ควรใช้ได้แก่ SAND WEDGE  และการสวิงแทบจะเหมือนลูกที่ตีในทรายให้เล่นลูกค่อนไปทางเท้าซ้าย  ยืนเปิดมือทั้งสองอยู่หลังลูกเล็กน้อยขณะที่จรดลูก  หน้าไม้เปิดเล็กน้อยไปทางขวาของเป้า  ทั้งหมดจะช่วยให้ลูกลอยสูงและตกหยุด

       ขณะที่สวิงให้ใช้มือซ้ายมากกว่ามือขวา  สวิงขึ้น  โดยหักข้อมือขึ้นและสวิงลงไปที่ลูกในลักษณะคล้ายๆ  เฉือนลูกจากนอกเข้าใน

 

ชีพลูกให้วิ่ง

       ลูกชิพควรจะกลิ้งเข้าหาเป้าและมีโอกาสลงหลุมไปเลย  ลูกต้องลอยจากพื้นไม่มากและลูกปั่นกลับน้อยที่สุด (Minimum backspin) 

        เพื่อให้ลูกกลิ้งต่อท่านต้องจรดลูกค่อนไปทางเท้าขวา  มือทั้งสองอยู่หน้าลูก  หัวเข่าทั้งสองงอไปในทิศทางของหลุม  น้ำหนักตัวอยู่ซ้าย  เวลาลากไม้กลับ  (back swing)  ไม่ต้องถ่ายน้ำหนักกลับ  เวลาตีลงหัวเข่าที่งออยู่แล้ว  มีความรู้สึกว่าเคลื่อนไปในทิศทางของหลุมด้วย

       ลูกนี้ต้องตีด้วยมือและแขนน้ำหนักลำตัวต้องไม่ถ่ายระหว่างที่ไม้กระทบลูก  ให้ยืนสแควร์จรดลูกตรงกึ่งกลางระหว่างเท้าทั้งสองสวิงกลับ (backswing)  ให้สั้น  และลาก

ไม้ให้เสียดกับพื้นให้มากที่สุดเพื่อว่าเวลากระทบลูก  อาร์ของสวิงจะกว้างและอยู่เลียดพื้นที่สุด

        ลูกพันช์ดังกล่าวจะเกิดไดวอทมากกว่าลูกปกติ  และเมื่อหน้าไม้กระทบลูกแล้ว  อย่าพยายามพลิกหน้าไม้

 

 ตีลูกพิทธ์จากหญ้ายาว (Heavy rough)

     ลูกดังกล่าวต้องใช้ความสามารถพิเศษ ขั้นแรกให้ใช้เหล็ก 10 (Pitching Wedge) หรือ  SAND  WEDGE

      ยืนให้แคบและเปิดเท้าซ้ายจรดลูกให้ค่อนไปทางเท้าขวา  แต่ไม่ควรเลยส้นเท้าขวา  มือทั้งสองอยู่หน้าลูก  หน้าไม้  สแควร์กับหลุม

     การยืนจรดลูกดังกล่าว  จะบังคับให้ท่านต้องสวิงตั้ง พยายามแบ็คสวิงให้สั้นและตีใต้ลูก ท่านจะไม่มีโอกาส Follow-through  ได้มาก  อย่าหวังให้ลูก BACKSPIN  มาก แม้กระทั้ง Pro  ก็ยังยากส์

 

ตีลูกให้ชน BUNKER

     สมมุติว่าท่านต้องตีลูกข้ามหลุมทรายที่ใหญ่และลึก

 (กรีนอยู่สูงจากหลุมทรายมาก) และธงก็อยู่ใกล้หลุมทรายด้วย  เป็นลูกที่ตียากแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ทีเดียวและโดยเฉพาะลูกอยู่บนดินแข็งไม่มีหญ้าเลยจะใช้  PRRCHING  WEDGE  ตีปั่นลูกให้ลอยและหยุดก็เป็นได้ยาก

     เพื่อความปลอดภัย  ตีลูกให้ลอยไม่มากเพื่อชนตลิ่งหรือข้างกรีน(ดังแสดงในรูป) ใช้เหล็ก 6 หรือ 7 ให้มือทั้งสองอยู่หน้าลูก หน้าไม้สแควร์กับเป้า สวิงกลับให้ต่ำและสั้น

พิทช์ขึ้นนินสูง

     กรีนส่วนมากจะเอียงเข้าหาแฟร์เวย์  ทำให้ท่านต้องพิทช์ขึ้นเนินเสมอ ๆ

     การเลือกเหล็กขึ้นอยู่กับตำแหน่งของธง  สมมุตว่าท่านอยู่ห่างจากขอบกรีนด้านหน้า  20  ฟุต และธงปักลึกเข้าไปอีก  25  ฟุต  ให้ใช้  Pitching Wedge ตีลูกให้เข้าไปในกรีน(จากขอบ) ประมาณ  2-3  ฟุตถ้าธงอยู่ไกลออกไปอีกให้ใช้เหล็กเบอร์น้อยลง (หน้าเหล็กแหงนน้อยลง) และกะให้ลูกตกจุดเดิม

 

การตีลูกจากที่แฉะ

     การตีลูกดังกล่าวต้องให้เกิดไดวอทน้อยที่สุดหรือไม่มีไดวอทเลยการตีหลังลูกเพียงนิดเดียวจะทำให้ลูกสั้นไปมากอย่างที่คิดไม่ถึง

     ให้เพิ่มเหล็ก 1 เบอร์ (ยกตัวอย่างให้ใช้เหล็ก 7 แทนที่จะเป็นเหล็ก 8) เพราะท่านสวิงเต็มที่เหมือนสนามแห้ง ๆ ไม่ได้ ต้องยืนให้มั่นใช้ร้องเท้าให้เป็นประโยชน์ให้ลูกอยู่ค่อนไปทางซ้าย  สวิงไม้ขึ้นให้เลียดพื้น (Low  backswing) และต้องพยายามตีให้หน้าไม้กระทบลูกก่อนถูกพื้น

          

 

ยืนกว้างเพื่อตีให้ลูกลอยสูงขึ้น

     สมมุติว่าลูกของท่านออกแฟร์เวย์ และอยู่หลังไม้  กิ่งก้านของต้นไม้นั้นก็อยู่เกือบจะติดพื้นท่านจำเป็นต้องตีข้ามต้นไม้เท่านั้น

     ให้ใช้ Wedge ยืนเปิดและแยกเท้ากว้างกว่าปกติเล็กน้อย ลูกอยู่ค่อนไปทางเท้าซ้าย (เลยส้นเท้าซ้ายออกไปเล็กน้อย เปิดหน้าไม้ไปทางขวาของเป้าเล็กน้อย)

                การยืนกว้างขึ้นจะบังคับท่านให้ใช้ตัวน้อยลงและ back swing  สั้นลง  ซึ่งเหมาะกับการตีลูก ลูกนี้อยู่แล้วสวิงไม้ตั้งขึ้น และตีผ่านไปที่ลูกอย่างสบาย ๆ (ไม่ต้องเร่งและรีบตี)